Het is maandagavond een uurtje of 19:00. Ik krijg een beitel aangereikt van mijn docent. Hij doet ons voor hoe je met een horizontaal snijdende beweging een klein schilfertje hout kan afnemen. Wat ik eerder zag als een potentieel stukje brandhout verandert in een perfect gepolijst oppervlak. Het doet me denken aan een heldere beek, waar door aandachtig te kijken steeds meer wonderbaarlijke figuren verschijnen onder een spiegelend oppervlak.
Ik was verliefd. Niet op de docent, maar op het hout en op het bewerken van hout. De klok in mijn werkplaats (die tot voor kort nog als garage diende) stond stil en maandenlang was het maandagavond een uurtje of 19:00.
De eerste jaren vond ik het heerlijk en nog steeds geniet ik ervan om in gedachten verzonken met een stuk hout aan de gang te gaan. Natuurlijk moet er aan elke relatie gewerkt worden en ook het hout en ik hebben onze hoogte- en dieptepunten. Echter, de ervaring van hout bewerken heeft mij iets gegeven wat ik niet alleen voor mezelf wil houden.
Als docent duik ik graag samen met de cursist het proces in om groeimogelijkheden te ontdekken. Door wederzijds respect, eerlijkheid en vertrouwen kan ik bijdragen aan het ontwikkelen van een vaardigheid.
Jacob Oomen